Sinema sektörünü inceden eleştiren sanat sevdalısı insanların gerçek yaşamdaki dramlarını izlediğimiz “Neden Tarkovski Olamıyorum” diyen Bahadır’ın nasıl olayım ki diye cevap verdiği bu film izlenmeye değer bir trajikomedi. Bahadır yönetmenliği meslek olarak edinmiş ama sinemayı sanat olarak gören naif bir karakter. Sadece iyi şeyler yapmak için bu mesleği yapıyorsan para kazanmak ve hayatını idame ettirmek öyle pek de kolay olmuyor. Annenin sana destek çıkması gerekebilir, sevgilin seni terk edebilir ve arkadaşlarınla beraber bir iş çıkmasını bekleyebilirsin.
Bahadır Tarkovski hayranı. Belli ki onun bakış açısını kendine rehber edinmiş. Yatak odasında asılı duran “İlkelerine bir kez ihanet eden hayatla saf ilişkisini yitirmiş demektir” sözü duvarında tam yatağının karşısında asılı durur. Kendisine verilen fikir ve tekliflerde de asılıdır bu söz, aklının bir köşesinde ve kalbinin yanında da. O sadece kendi sanatını yapmak için uğraşır ve elektriğini de doğal gazını da kesseler içine sinmediği bir projede yer almak istemez. Düşük bütçeli televizyon filmleri para kazanmak için yapabileceği ilkelerine ters düşmeye en az yakın olan hayatını kazanmak için yapacağı iştir. Arkadaşlarının seni paraya boğacağım sözlerine, kendi istediğini yapana kadar piyasada kendini kabul ettir laflarına, senaryon olmamış, sen Tarkovski, Bergman olmadı Kiarostami olmak istiyorsun, bu işler öyle olmaz diyenlere inat ısrarla ilkelerine sahip çıkar. Bu söz resmen hayatının felsefesi olmuştur. Akıl vereni de çoktur. Aşk filmleri çek, belli sorunlara odaklan gibi ısmarlama senaryolara çalışsa da bu ilkeleri onun istemeden de olsa bu işleri yapmaktan alıkoyar. Çevresindeki arkadaşlarına baktığımızda onlarda sanat aşkına bir şeyleri kaybedenlerdir. Ne istedikleri gibi sanatlarını icra edebilirler ne de hayata başka şekillerde adapte olabilirler. Onlar hayallerinin peşinde koşan olmayınca da sinemaya, edebiyata, müziğe değil hayatın adaletsizliğine küsen saf çocuklardır.
Bir yönetmen, bir fotoğrafçı ve bir inşaat işçisinin ortak yanı ne olabilir? Ailenin bu meslekleri yapan üç bireyi de aynı ortak uğurda kaybedenlerdir. Onlar alacakları paraya değil yaptıkları işe bakanlardır. Bir işi istedikleri için yapanlardır, mecbur oldukları için değil. Onlar ilkeleri olan ticari bir amaç için değil sanat için sanat yapanlardır.
Bahadır nasıl çeşitli sebeplerle beğenilmeyen senaryosuna bağlıysa abisi de fotoğrafını çekmekten hoşlandığı mekânına öyle bağlıdır. Para için de olsa başka bir yere gidip fotoğraf çekmek istemez. Babası sanatçı çocuklarının ikisinden de şikâyetçidir. Peki, evde başka sanatçı istemiyorum diyen baba sanatçı çocuklarından daha mı farklıdır? Onun da sanatı bir türlü bitiremediği bitiremese bile satamadığı yıllarca emek ettiği binasıdır. Binadan vazgeçmeyendir. Yani istedikleri şey uğruna yollarından dönmemeyi onlar aslında babadan öğrenmişlerdir.
İşte Bahadır her ne kadar babasına, abisine, dayısına, Hasan abisine fikir verse de farklı yollara da bakmaları için, kelin merhemi olsa başına sürer hesabı hiçbiri işe yaramaz. Onlar bu yolda sonuca ulaşmasa da o yolda yürümekten memnundurlar. Bahadır da.
Mübeccel Gürler
